Is De Da Vinci Code ‘de meest serieuze aanval op het christendom’?
 |
Bekijk deze bladzijde in het: Engels (English), Albanees, Bulgaars, Catalaans, Chinees (traditioneel), Tsjechisch, Deens, Frans, Indonesisch, Italiaans, Japans, Koreaans, Slowaak, Spaans, Tagalog, Oekraïens
Het is geen geheim, dat het christendom in de USA, Engeland en andere landen voortdurend onder vuur ligt in de media, op scholen, in de wandelgangen en maar al te vaak zelfs in kerken. In een cultuur die systematisch zoekt om Christus en zijn woord in diskrediet te brengen stelde de theoloog (en voorganger in Chicago en omgeving) Dr. Erwin Lutzer, dat naar zijn bevinding de Da Vinci Code de meest serieuze aanval is op het christendom die hij ooit heeft meegemaakt.[1] In het licht van zo’n statement zullen we het immens populaire boek van Dan Brown nader bekijken, de film van dezelfde naam en de mogelijke impact ervan op de kerk en de cultuur. Het verhaal
Ofschoon Dan Brown ons wil doen geloven dat ‘elke beschrijving van kunstwerken, architectuur, documenten en geheime rituelen in dit verhaal accuraat zijn,”[2] is de Da Vinci Code een fictief werk, compleet met de goeien en de slechteriken en spannende ontsnappingen. De hoofdpersoon cryptologist Robert Langdon, afgestudeerd in Harvard, is een aardig passief ongecompliceerd type. En ook is het plot van het verhaal op zijn zachtst gezegd voorspelbaar en de schrijftrant, hoewel hier en daar aardig, is niet om ondersteboven van te raken. Het is even onderhoudend als van andere ‘populaire fictieboeken’,[3] maar echt niet van het niveau dat de test van de tijd kan doorstaan om een klassieker te worden. Toch is de Da Vinci Code bezig om wereldwijd een bestseller te worden. De grote hype van dit middelmatige verhaal wordt veroorzaakt door de samenzweringstheorie, die om het maar even simpel te zeggen Jezus voorstelt als getrouwd met Maria Magdalena. Na Jezus’dood, zou Maria gevlucht zijn met hun kind en zo in de loop der tijden het symbool geworden zijn van de ‘heilige vrouwe’ van het oude heidendom. Deze theorie is niet bepaald nieuw voor Dan Brown; elke serieuze student kerkgeschiedenis is met dit onderwerp vertrouwd (zij het als dwaalleer), die van oudsher werd gezien als ketters door zowel Katholieken als Protestanten.[4] Men hoeft slechts een beetje te spitten in de ‘historische’ oorsprong van deze overlevering om ervan overtuigd te raken, dat het echt allemaal op fictie berust. Michael Baigent, Richard Leigh en Henry Lincoln[5] geven ons de volgende verrassende openheid bij hun eigen onderzoek;
Maar de aanval op Christus en zijn woord, de bijbel, in de Da Vinci Code gaat veel dieper dan het oprakelen van een oude samenzweringstheorie. Door het zaaien van twijfel in de gedachten van de lezer over hoe de bijbel is ontstaan, is het verhaal—en zeker de film—een rechtstreekse aanval op de autoriteit van de bijbel. Volgens de fictieve historicus uit Dan Brown’s boek, Leigh Teabing,[7] ging de Romeinse keizer Constantijn door de evangeliën heen en pikte eruit, datgene wat voor zijn politieke agenda van belang was. Zo gaf hij vorm aan wat we nu de bijbel noemen. Hij negeerde bewust andere meer levensvatbare documenten.[8] (In werkelijkheid, werd de canon van de Schriften pas vastgesteld tijdens een concilie na de dood van Constantijn—Het concilie van Nicea uit de dagen van Constantijn ging meer over de goddelijke natuur van Christus.) De verzonnen geschiedenisles is pseudo-academische misleiding die al herhaaldelijk weerlegd is door historici en bijbelgeleerden.[9] De gulden snede
In het boek gaat het over Leonardo Fibonacci di Pisa, een dertiende eeuwse wiskundige die een serie getallen ontdekte met een merkwaardige betekenis. De logische rij van Fibonacci begint met nul, dan één, daarna is elk volgend getal de som van de twee vorige getallen (0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, etc.). Na de eerste getallen wordt de verhouding tussen elke twee getallen in de rij 1.618 (dat wil zeggen het tweede getal is 1.618 maal groter dan het vorige getal). Wat is er nou zo belangrijk aan deze ontdekking en wat heeft dat te maken met de controverse tussen creationisme en evolutie? De verhouding 1.618 stond bekend bij de oude Grieken als de Heilige Verhouding oftewel de Gulden Snede. Deze verhouding is werkelijk overal in terug te vinden, zowel in de natuur als in de kunst, in de muziek en de architectuur. Het duikt op in spiralen zoals dennenappels, zeeschelpen, hoorns, zonnebloemen en veel andere zaken. Het is de verhouding tussen elk van onze vingerkootjes, armbeenderen en beenderen in onze benen. Het aantal blaadjes of bloemblaadjes van een plant is vaak een Fibonacci getal. Daarom is voor ons gevoel een vijfbladige bloem mooier om te zien dan een vierbladige. Ons schoonheidsgevoel is erg vaak (zonder dat we het weten) gebaseerd op de verhouding 1.618. Nu we dit weten, baseren componisten en artisten – inclusief Leonardo da Vinci—regelmatig hun werk op de Gulden Snede. Ondanks dat veel van Brown’s beweringen betreffende dit verschijnsel twijfelachtig of zelfs regelrecht onjuist zijn, is de alomtegenwoordigheid van de Gulden Snede of phi, in de natuur goed gedocumenteerd. Eigenlijk is het moeilijk je een krachtiger bewijs voor te stellen voor het design idee, hoewel de fictieve karakters van Brown er de verkeerde conclusies uit trekken. ** * Bijvoorbeeld Brown’s bewering dat de verhouding van vrouwelijke tot manlijke bijen in “elke bijenkorf ter wereld” phi is; Brown, blz. 94. ** “Toen de mensen uit de oudheid PHI ontdekten, waren ze ervan overtuigd, dat ze Gods bouwformule voor de wereld hadden ontdekt en gingen ze uit dien hoofde de natuur aanbidden.” Brown blz. 95. Normaal gesproken zou je mogen aannemen, dat slechts een supernaïeveling deze nonsens zou slikken, die vermeld worden in een fictief werk, maar de trieste waarheid is echter, dat de meerderheid tegenwoordig erg onwetend staat tegenover het Woord van God. Wat erger is, velen verlangen wanhopig naar een excuus om niet te hoeven geloven en de Bijbel te moeten gehoorzamen. [10] Voor hen brengt de slim gepresenteerde vervalsing in de Da Vinci Code de rechtvaardiging die ze nodig hebben om door te gaan met hun ontkennen van de autoriteit van de Bijbel. Ironisch genoeg maken veel lezers juist in deze context voor het eerst kennis met het fascinerende feit van de ‘Reeks van Fibonacci en de Heilige Verhouding.” Kijk op de sidebar voor meer informatie over dit opmerkelijk bewijs, die de idee van Creatie ondersteunt en juist niet de evolutie. De aanvalIs het dus terecht dat Ds. Lutzer, de Da Vinci Code beschrijft als “de meest serieuze aanval op het Christendom’ in onze tijd? In zekere zin komt hij dicht bij de waarheid, want de grootste aanval op het christendom en Jezus Christus is en dat zal altijd wel zo blijven de doelbewuste aanval op zijn Woord. Maar in deze oorlog is de Da Vinci Code maar een klein radertje in een veel groter wiel. Hoeveel theologen en Christelijke leiders lopen te hoop tegen een middelmatig fictief werk, terwijl ze voortgaan te leren dat Gods Woord niet te vertrouwen is in alle 66 boeken, speciaal Genesis? De Da Vinci Code van Christenen gaan gewoon door op dat glibberige pad van ongeloof, dat begint met een compromis. Het is op dit strijdtoneel dat de echte oorlog zich afspeelt. Of een gelovige nou wel of niet (stiekem) de Da Vinci Code leest of de film bekijkt, het blijft noodzakelijk om geïnformeerd te zijn over alle aspecten tegen het woord van God—in wat voor vorm dan ook en om bereid te zijn ons te verantwoorden. (1 Petr 3:15) om zachtmoedig en met respect elk obstakel tegen het evangelie van Jezus Christus weg te nemen. Referenties en aantekeningen
Vertaald door Josine Auteur: Melinda Chrstian, Answers in Genesis USA Text copyright © 2006, Answers in Genesis USA, All Rights Reserved — behalve als aangegeven op bijgaande “Usage and Copyright” bladzijde die gebruikers van ChristianAnswers.Net het recht verleent om deze bladzijde te gebruiken voor thuis, persoonlijk getuigenis, kerken en scholen. Illustraties en layout copyright, 2006, Films for Christ.
Aanvullende relevante informatie
 Over JEZUS CHRISTUS
Antwoorden op veel gestelde vragen ChristianAnswers.Net |
